BSc (Rekenaarwetenskappe)
Die doel van die BSc (Rekenaarwetenskappe)-program is om studente in staat te stel om as kreatiewe, kritiese graduandi in die Rekenaarwetenskappe te gradueer. Die program is van so ʼn aard dat gegradueerdes nasionaal kompeterend en internasionaal relevant sal wees. Die leerplan sluit Wiskunde, Statistiek en Fisika in. Studente word sodoende toegerus om interdissiplinêr ʼn bydrae te lewer. Tans is daar ʼn groot aanvraag na rekenaarwetenskaplikes. Beroepe wat deur rekenaarwetenskaplikes beoefen kan word, sluit die verwerking en analise van data, ontwerp van stelsels vir verskillende toepassings, die implementering van wiskundige en teoretiese onderbou van grafika, kunsmatige-intelligensieontwerpe en ʼn bydrae tot die opvoedkunde in.
Studente het ʼn keuse om in twee fokusareas te spesialiseer, naamlik datawetenskappe en sagteware-ontwikkeling. Vir beide datawetenskappe en sagteware-ontwikkeling is daar ʼn beduidende aantal onderwerpe wat op albei strome van toepassing is, soos projekbestuur, databasisse, bedryfstelsels, en netwerke. Sagteware-ontwikkeling fokus primêr op die aktiwiteite wat aan die ontwikkeling en integrering van stelselkomponente verbonde is, soos kode, databasisse, ensovoorts. Datawetenskappe volg ook ʼn sagteware-ontwikkelingsbenadering, maar is baie meer gefokus op die ontwikkeling van algoritmes vir die ontleding van data, en die besluitneming wat daarop gebaseer is. By datawetenskappe is daar ook ʼn groter fokus op wiskunde en statistiek vir die ontwikkeling van komplekse algoritmes.
WAT KAN EK MET DIE BSC (REKENAARWETENSKAPPE)-GRAAD DOEN?
WAT BEHELS DIE PROGRAM?
KWALIFISEER EK OM BSC (REKENAARWETENSKAPPE) TE STUDEER?
MODULES
Sagteware-ontwikkeling is spesifiek vir die ontwikkeling van rekenaarstelsels met die fokus op programmering. Datawetenskappe het ʼn sterker wiskundige inslag en gaan oor die sinvolle begrip en verwerking van groot volumes data deur gebruik te maak van gevorderde algoritmes.
Daar is wel modules wat by beide strome geneem word.
Die jaarboek moet geraadpleeg word vir voorvereistes vir modules.
Die doel van die module is om studente toe te rus met die fundamentele kennis van differensiaal- en integraalrekene. Die resultate van calculus het oor jare geblyk om besonder nuttig te wees onder andere vir fisika en ingenieurswese.
Die module fokus op nuwe rekenaartegnologieë en die impak daarvan op die samelewing. Hierdie tegnologieë sluit onder meer kunsmatige intelligensie, blokkettings, 5G-netwerke, en virtuele realiteit in. Studente word blootgestel aan die nuutste tegnologieë, die impak daarvan, en hoe om met verwikkelinge tred te hou. Daar word in meer diepte kennis geneem van ChatGPT en hoe dit sinvol vir die skryf van programme en die ontwikkeling van stelsels gebruik kan word.
Hierdie module bied ʼn inleiding tot die ontwikkeling van programontwerp en -analise, met Java wat as programmeertaal gebruik word. Studente word bekendgestel aan basiese programmeringskonsepte soos die invoer/afvoer, basiese datatipes en gepaardgaande operatore, uitdrukkings, beheerstrukture, skikkings, en parameteruitruiling. Vloeidiagramme word bekendgestel ten einde modulêre programmering te ondersteun. Naspeurtabelle word gebruik om studente te help verstaan hoe parameters se waardes verander wanneer hul rondgestuur word. Vaardighede om effektiewe toetsing en ontfouting te doen word ontwikkel.
Die doel van die module is om vir die student die geleentheid te bied om te sien hoe onderlinge robotkomponente met mekaar skakel en kennis te maak met die uitwerking van kode (Python – ’n nuwe rekenaartaal) op die komponente. Die werk wat hier behandel word, sal by rekenaarwetenskap–konsepte aansluit. Studente sal verskeie projekte aanpak, wat toenemend meer kompleks sal raak.
Die manier waarop rekenaarstelsels ontwikkel word, het wesenlike veranderinge ondergaan met die daarstel van aanlyn platforms vir die verwerking van data. Om studente vir die werksplek gereed te maak, vereis ʼn grondige begrip van die werking van die aanlyn platforms. Die voor- en nadele van wolkverwerking, die onderliggende argitektuur, koste en besparings, en die sinvolle gebruik van die aanlyn platform word bespreek.
Die doel van die module is om die student te leer om gestruktureerde programlogika te ontwikkel. Dit sluit in die eienskappe van goeie programme, die struktuur van programme, besluitneming en die gebruik van lusse en skikkings. Daar word gekyk na lêers, die hantering van data, en gevorderde programmeringkonsepte.
Die doel van die module is om studente bekend te stel aan statistiek as ʼn versameling van metodes om inligting vanuit ʼn groot datastel te verkry. Die student sal metodes aanleer om groot datastelle te beskryf en bewerings te toets en ook hoe om die element van onsekerheid in gevolgtrekkings te beskryf.
Die module stel studente aan objekgeoriënteerde programmering bekend. Daar sal geleer word hoe om objekte van reeds gedefinieerde klasse te instansieer en die ooreenstemmende klasse se funksies te gebruik. Verder sal studente leer hoe om klasse vanuit die staanspoor te definieer, objekte van die klasse te instansieer en funksies wat gepaardgaan met die gedefinieerde klasse te gebruik. Daar sal ook op ander objekgeoriënteerde programmeringskonsepte, soos oorerwing en die oorlaai van funksiename sowel as operatore gefokus word. Laastens sal daar na dinamiese geheue-allokasie, geskakelde lyste en rekursie gekyk word.
Hierdie module stel die student bekend aan die beginsels onderliggend van net-gesentreerde rekenaarkunde wat toegepas kan word op die wêreldwye web en die internet sowel as aan verspreidingstoepassings. Die hooffokus van hierdie module is die konsepte van kliënt- en bedienerkantprogrammering, webgebaseerde toepassings, poort- en sok-interaksie, die skryf van programme met afstandsbeheerfunksieroepe, en om met databasisse verbind te wees terwyl daar van die gepaste tegnologie gebruik gemaak word. Die ondersteunende tegnologie van markeertale (mark-up languages) en skriptale (scripting languages) word ook bestudeer. Studente sal verder moet demonstreer dat hul die vermoë ontwikkel het om sagteware en hardeware te gebruik, te integreer en te onderhou wat vereis word om die bemeestering van die nodige konsepte te illustreer.
Sovêr dit die ontwerp van rekenaarargitektuur aangaan, is absolute antwoorde met betrekking tot rekenaarargitektuur selde moontlik. Die ontwerpe word beïnvloed deur baie faktore, byvoorbeeld die huidige stand van tegnologie en ons eie verstaan daarvan sowel as historiese faktore. Een van die doelstellings van hierdie module is om belangrike konsepte te benadruk. Studente word sodoende in staat gestel om die beperkinge van huidige hardewareoplossings te verstaan. Hardewarebeperkings veroorsaak dat dit nie altyd moontlik is om nuwe neigings onmiddellik te implementeer nie. Hierdie module sal studente in staat stel om die onvermydelike verandering in toekomstige stelsels te verstaan en te waardeer. Daar is ʼn groeiende behoefte aan rekenaarwetenskaplikes om betrokke te raak in die ontwikkeling en implementering van gebruikerskoppelvlakke vir ingebedde stelsels soos die wat in selfone, karre, en tablette gevind word. Ten einde aan hierdie behoefte te voldoen, moet ons weet wat op die lae vlakke van sulke stelsels aangaan. Die meeste rekenaarorganiseringskonsepte maak slegs sin indien ʼn mens sien hoe hul op ʼn spesifieke masjien geïmplementeer en gemanipuleer word. Studente moet verstaan hoe die verskillende komponente van die rekenaar kommunikeer. Vir hierdie rede word praktiese werk in Assembler gedoen. Sodoende raak studente bekend met die Assembler-taalvlak van die masjiene waarop hul werk.
Die doel van die module is om studente aan datastrukture en algoritmes bekend te stel ten einde hul met praktiese programmeringsgereedskap toe te rus. Studente sal implementerings van algoritmes en datastrukture waaraan hul bekendgestel word in C++ doen. Sodoende sal gevorderde programmeringsvaardighede ontwikkel word. Studente sal in staat gestel word om die mees toepaslike datastrukture en algoritmes te kies ten einde programmeringsprobleme mee op te los. Die vaardigheid om algoritmes ten opsigte van looptyd en geheuebestuur te bepaal sal aangeleer word.
Projekbestuur voorsien ʼn algemene inleiding tot sagteware-ingenieurswese. Belangrike konsepte soos sagtewareprosesse en soepel (agile)-metodes word bekendgestel. Essensiële sagteware-ontwikkelingsaktiwiteite, wat by sagtewarespesifikasies begin en met stelsel-evolusie eindig, word beskryf.
Die eerste deel van Gevorderde Programmering skop af waar Datastrukture en Algoritmes eindig. In die eerste deel van Gevorderde Programmering word studente aan ʼn aantal ingewikkelde datastrukture, wat binêre bome en hope insluit, bekendgestel. Die tweede deel van die module stel studente bloot aan ontwerppatrone. Studente leer hoe om oplossings te benut wat ander mense, wat aan dieselfde probleme blootgestel is, daargestel het. Gevolglik moet studente nie die wiel herontwerp nie – veral nie binne ʼn werksomgewing nie. Deur bewus te wees van en te verstaan hoe om ontwerppatrone te gebruik, kan voordeel uit beste praktyke en ondervinding van ander getrek word. Die module handel oor ontwerppatrone wat saak maak, die gebruik daarvan (en wanneer om ontwerppatrone nie te gebruik nie). Die Java-toepassingkoppelvlak (Java Application Program Interface (API)) en Java se ingeboude patroonondersteuning sal die ontwikkelingsomgewing vir patrone wees.
“Goeie besluite vereis goeie inligting wat afgelei word van rou feite. Hierdie rou feite staan bekend as data. Data kan op die mees effektiewe manier bestuur word wanneer dit in ʼn databasis gestoor word. Die beskikbaarheid van uitstekende databasissagteware stel selfs mense sonder databasisondervinding in staat om databasisse en die toepassings daarvan te skep. Ongelukkig plavei die skep-sonder-ontwerp-proses die pad vir ʼn groot aantal databasisrampe” (vertaal uit Coronel et al. [2010]).
Hierdie module is ontwerp om studente bloot te stel aan die ontwikkeling van databasisbeginsels en die bestuur van databasisse. Die fokus val op relasionele databasisse. Onderwerpe wat bestudeer word, sluit normalisering, entiteitverhoudingmodellering, transaksionele bestuur en gelyktydige beheer, data-storing en data-administrasie in. Die module behoort die student in staat te stel om ʼn databasisbestuurstelsel te ontwikkel deur van moderne modelleringgereedskap gebruik te maak.
Bedryfstelsels is ʼn essensiële deel van enige rekenaarstelsel. Op dieselfde wyse is ʼn bedryfstelselmodule essensieel deel van enige rekenaarwetenskapopvoedingsprogram. Die gebruiker kommunikeer met die rekenaar via die bedryfstelsel. Gevolglik is die bedryfstelsel ʼn uiters belangrike komponent van die rekenaarstelsel. Tegnieke wat verband hou met die ontwikkeling van bedryfstelsels beïnvloed baie ander gebiede van rekenaarwetenskap, insluitend rekenaarargitektuur, programmeertale, kompileerders, databasisse, rekenaarnetwerke, en mobiele agente. Rekenaars is tans prominent in feitlik elke toepassing van speletjies vir kinders tot en met die mees gesofistikeerde beplanninggereedskap vir regerings- en multinasionale firmas. Gevolglik verander bedryfstelsels vinnig om tred te hou met die gebruiker se behoeftes. Die fundamentele konsepte van bedryfstelsels bly egter onveranderd. Die fokus van hierdie module is juis daarop gemik.
Die doel van hierdie module is om studente ʼn beter insig in rekenaar argitektuur te bied. Die meeste organisasies maak van wolkverwerking gebruik, hetsy sagteware, infrastruktuur, of beide. Studente word blootgestel aan die dienste soos verskaf deur Amazon, Microsoft, Google, en ander. Die studente moet sagteware-ontwikkeling in die konteks van hierdie dienste verstaan. Metodes vir die dokumentering van argitektuur sal ook bespreek word.
Studente word blootgestel aan die idee van sagteware-ingenieurswese as ʼn menslike aktiwiteit met ʼn besigheidsbemoeienis. Buiten lesings wat aangebied word, sal studente in groepe werk ten einde ʼn gekose sagtewareprojek te ontwikkel. Studente sal verskeie PowerPoint-aanbiedings voorlê om idees met betrekking tot hul projekte aan te bied. Hul sal ʼn gehalteversekeringstrategievir hul eie sagtewareprojek bespreek en verdedig. Binne hierdie konteks sal studente die geleentheid gebied word om professionele en kommunikasievaardighede te ontwikkel.
Hierdie module is inleidend tot die fundamentele konsepte van rekenaarnetwerke wat die boublokke van die internet vorm. Die reis van boodskappe wat oor die internet gestuur word van bisse in ʼn rekenaar of foon, tot pakkies en uiteindelike seine oor die lug en/of drade word ondersoek. Konsepte wat tradisionele bedrade netwerke van draadlose netwerke en mobiele netwerke onderskei, word beskryf. Nuwe neigings binne die konteks van rekenaarnetwerke soos die Internet van Dinge (Internet of Things) word ook bestudeer.
Hoe meer gevorderd rekenaarverwerking raak hoe meer gevorderd raak voorsiening vir rekenaarsekuriteit. Kubersekuriteit is ʼn komplekse onderwerp en studente sal die mees belangrike konsepte en tendense leer. Sekuriteitbestuur en -strategie, risiko-assessering, sekuriteitprogramontwikkeling en -bestuur, sekuriteitinfrastruktuur en -monitering, en insidente word aangespreek.
Hierdie module bou voort op alle sagteware-ontwikkelingonderwerpe reeds in vorige modules behandel. Die onderskeid word getref sodat studente leer hoe om ontwikkeling te doen vir mobiele-argitektuur – tipies slimfone. Daar word veral kennis gemaak met argitektuur wat vir mobiele toepassings, die bedryfstelsels, programmeertale, ens. nodig is. Die voordele en nadele word bespreek, toenemende verwerkingskapasiteit, en die rol van mobiele-toepassings in ʼn vinnigveranderende wêreld word beklemtoon.
Die doel van die module is om studente toe te rus met die fundamentele kennis van differensiaal- en integraalrekene. Die resultate van calculus het oor jare geblyk om besonder nuttig te wees onder andere vir fisika en ingenieurswese.
Die doel van die module is om aan studente ʼn goeie grondslag te gee rakende ʼn wye spektrum van wiskundige idees, tegnieke en gereedskap wat studente sodoende toerus vir die tweede- en derdejaar van die program. Die module-inhoud sit die opleiding wat in die eerste semester in Calculus begin is, voort deur integrasietegnieke te behandel en fokus verder op spesifieke gebiede van wiskunde wat onder meer komplekse getalle, matrikse, lineêre vergelykings en lineêre transformasies insluit.
Die doel van die module is om ʼn wiskundige en aksiomatiese benadering tot die beskrywing van waarskynlikhede te behandel. Aandag word gegee aan verskillende patrone en metodes van beskrywing van veranderlikes in data asook die gebruik van rekenaarsagteware om resultate te regverdig
Hierdie module bied ʼn inleiding tot die ontwikkeling van programontwerp en -analise, met Java wat as programmeertaal gebruik word. Studente word bekendgestel aan basiese programmeringskonsepte soos die invoer/afvoer, basiese datatipes en gepaardgaande operatore, uitdrukkings, beheerstrukture, skikkings, en parameteruitruiling. Vloeidiagramme word bekendgestel ten einde modulêre programmering te ondersteun. Naspeurtabelle word gebruik om studente te help verstaan hoe parameters se waardes verander wanneer hul rondgestuur word. Vaardighede om effektiewe toetsing en ontfouting te doen word ontwikkel.
Die begrip vektor is besonder nuttig met vele toepassings in Wiskunde en Toegepaste Wiskunde. Soos met getalle, word bewerkings gedefinieer wat dan vektoralgebra tot gevolg het. ʼn Baie belangrike toepassing is ʼn alternatiewe formulering van Euklidiese meetkunde wat gebruik kan word om posisie in die ruimte en vorms van voorwerpe te beskryf.
Dinamika en statika vorm saam ʼn grondslag vir meganika. Hierdie module is ʼn inleiding tot Newton se bewegingswette (met toepassings) wat die effek van kragte op die beweging van liggame modelleer.
Die doel van die module is om studente bekend te stel aan statistiek as ʼn versameling van metodes om inligting vanuit ʼn groot datastel te verkry. Die student sal metodes aanleer om groot datastelle te beskryf en bewerings te toets en ook hoe om die element van onsekerheid in gevolgtrekkings te beskryf.
Toegepaste programmering bou op die teorie as deel van die module, Programmeringkonsepte. Verdere teorie sluit in die hantering van uitsonderings, invoer en afvoer, versamelings, rekursie, en interaktiewe komponente. Die doel is om die student bloot te stel aan die implementering van teorie soos in die praktyk. Van studente word verwag om ʼn portefeulje van werk in te handig wat insluit proses-analise, data-analise, interaksie met die gebruiker, en oorhoofse dokumentasie.
Die doel van hierdie module is om die studie van lineêre algebra uit te brei na die studie van algemene vektorruimtes, eiewaardes en eievektore, diagonalisering, inprodukruimtes en lineêre transformasies op algemene vektorruimtes. Studente word gelei om algebraïese bewysvoering te bemeester en om probleme te analiseer en op te los. Verder word die studente gelei om ʼn belangstelling en waardering vir wiskunde te ontwikkel en om ʼn selfstandige houding teenoor leer en die gebruik van toepaslike idees te ontwikkel.
Sovêr dit die ontwerp van rekenaarargitektuur aangaan, is absolute antwoorde met betrekking tot rekenaarargitektuur selde moontlik. Die ontwerpe word beïnvloed deur baie faktore, byvoorbeeld die huidige stand van tegnologie en ons eie verstaan daarvan sowel as historiese faktore. Een van die doelstellings van hierdie module is om belangrike konsepte te benadruk. Studente word sodoende in staat gestel om die beperkinge van huidige hardewareoplossings te verstaan. Hardewarebeperkings veroorsaak dat dit nie altyd moontlik is om nuwe neigings onmiddellik te implementeer nie. Hierdie module sal studente in staat stel om die onvermydelike verandering in toekomstige stelsels te verstaan en te waardeer. Daar is ʼn groeiende behoefte aan rekenaarwetenskaplikes om betrokke te raak in die ontwikkeling en implementering van gebruikerskoppelvlakke vir ingebedde stelsels soos die wat in selfone, karre, en tablette gevind word. Ten einde aan hierdie behoefte te voldoen, moet ons weet wat op die lae vlakke van sulke stelsels aangaan. Die meeste rekenaarorganiseringskonsepte maak slegs sin indien ʼn mens sien hoe hul op ʼn spesifieke masjien geïmplementeer en gemanipuleer word. Studente moet verstaan hoe die verskillende komponente van die rekenaar kommunikeer. Vir hierdie rede word praktiese werk in Assembler gedoen. Sodoende raak studente bekend met die Assembler-taalvlak van die masjiene waarop hul werk.
Die doel van die module is om studente aan datastrukture en algoritmes bekend te stel ten einde hul met praktiese programmeringsgereedskap toe te rus. Studente sal implementerings van algoritmes en datastrukture waaraan hul bekendgestel word in C++ doen. Sodoende sal gevorderde programmeringsvaardighede ontwikkel word. Studente sal in staat gestel word om die mees toepaslike datastrukture en algoritmes te kies ten einde programmeringsprobleme mee op te los. Die vaardigheid om algoritmes ten opsigte van looptyd en geheuebestuur te bepaal sal aangeleer word.
Projekbestuur voorsien ʼn algemene inleiding tot sagteware-ingenieurswese. Belangrike konsepte soos sagtewareprosesse en soepel (agile)-metodes word bekendgestel. Essensiële sagteware-ontwikkelingsaktiwiteite, wat by sagtewarespesifikasies begin en met stelsel-evolusie eindig, word beskryf.
Die doel van hierdie module is om die student te leer om data vir besluitneming te analiseer. Sekere vaardighede is onontbeerlik vir die data-analise, naamlik die invoer, skoonmaak, manipulering en visualisering van die data. Hierdie vaardighede is van kritieke belang vir meer gevorderde onderwerpe soos data-inferensie en masjienleer. Verskeie projekte leer studente om komplekse data te organiseer en dit in sinvolle visualiserings om te skakel. Python – ʼn nuwe programmeertaal – word geleer.
Hierdie module is ontwerp om studente bloot te stel aan die ontwikkeling van databasisbeginsels en die bestuur van databasisse. Die fokus val op relasionele databasisse. Onderwerpe wat bestudeer word, sluit normalisering, entiteitverhoudingmodellering, transaksionele bestuur en gelyktydige beheer, data-storing en data-administrasie in. Die module behoort die student in staat te stel om ʼn databasisbestuurstelsel te ontwikkel deur van moderne modelleringgereedskap gebruik te maak.
Bedryfstelsels is ʼn essensiële deel van enige rekenaarstelsel. Op dieselfde wyse is ʼn bedryfstelselmodule essensieel deel van enige rekenaarwetenskapopvoedingsprogram. Die gebruiker kommunikeer met die rekenaar via die bedryfstelsel. Gevolglik is die bedryfstelsel ʼn uiters belangrike komponent van die rekenaarstelsel. Tegnieke wat verband hou met die ontwikkeling van bedryfstelsels beïnvloed baie ander gebiede van rekenaarwetenskap, insluitend rekenaarargitektuur, programmeertale, kompileerders, databasisse, rekenaarnetwerke, en mobiele agente. Rekenaars is tans prominent in feitlik elke toepassing van speletjies vir kinders tot en met die mees gesofistikeerde beplanninggereedskap vir regerings- en multinasionale firmas. Gevolglik verander bedryfstelsels vinnig om tred te hou met die gebruiker se behoeftes. Die fundamentele konsepte van bedryfstelsels bly egter onveranderd. Die fokus van hierdie module is juis daarop gemik.
In hierdie module kry die student ʼn breë oorsig van verskeie onderwerpe in kunsmatige intelligensie (KI). Ter inleiding word die konsep van intelligente agente bekendgestel. Intelligente agente vorm ʼn deurlopende tema om onderwerpe te ontwikkel vanaf fundamentele beginsels in klassieke KI tot moderne masjienleertoepassings. ʼn Roete bestaande uit probleemoplossing d.m.v. soektogte, redenasie en beplanning word gevolg. Die probleemoplossing word aanvanklik gebaseer op logika en dan verder ontwikkel rondom waarskynlikheid en onsekerheid. Verder ondersoek ons masjienleermetodes wat o.a. moderne toepassings van kunsmatige neurale netwerke en versterkingsleer insluit. Die module word afgesluit deur te kyk na die impak van KI op die mensdom binne die konteks van etiese beginsels.
Studente word blootgestel aan die idee van sagteware-ingenieurswese as ʼn menslike aktiwiteit met ʼn besigheidsbemoeienis. Buiten lesings wat aangebied word, sal studente in groepe werk ten einde ʼn gekose sagtewareprojek te ontwikkel. Studente sal verskeie PowerPoint-aanbiedings voorlê om idees met betrekking tot hul projekte aan te bied. Hul sal ʼn gehalteversekeringstrategie vir hul eie sagtewareprojek bespreek en verdedig. Binne hierdie konteks word vir studente die geleentheid gebied om professionele en kommunikasievaardighede te ontwikkel.
Hierdie module is inleidend tot die fundamentele konsepte van rekenaarnetwerke wat die boublokke van die internet vorm. Die reis van boodskappe wat oor die internet gestuur word van bisse in ʼn rekenaar of foon, tot pakkies en uiteindelike seine oor die lug en/of drade word ondersoek. Konsepte wat tradisionele bedrade netwerke van draadlose netwerke en mobiele netwerke onderskei, word beskryf. Nuwe neigings binne die konteks van rekenaarnetwerke soos die Internet van Dinge (Internet of Things) word ook bestudeer.
Rekenaargrafika is ʼn baie wye veld. Daar bestaan egter ʼn kern fundamentele idees wat deel vorm van die grondslae van die meeste rekenaargrafika. Die doel van hierdie module is om soveel as moontlik van daardie fundamentele idees te dek as wat daar deur ʼn semestermodule gedek kan word. Alhoewel die fokus van hierdie module driedimensionele (3D) grafika is, is die eindresultaat van die meeste rekenaargrafikaprojekte ʼn tweedimensionele (2D) beeld. Die direkte produksie en manipulasie van 2D beelde is egter ʼn onderwerp in eie reg. Aangesien ʼn groot aantal idees van twee dimensies na drie oorgedra word, en die skep van 2D beelde makliker is as die skep van 3D beelde, begin die module met die behandeling van 2D grafika.
Data-inferensie bou voort op die data-analise-module. Studente word geleer om met werklike data te werk, eksperimente te ontwerp, en hipoteses te toets om antwoorde te vind en besluite te neem. Statistiek en ander metodes word in projekte gebruik om te bepaal watter veranderlikes die belangrikste is vir die ontleding van die data.
ANDER INLIGTING
Die minimum tydsduur vir die program is drie jaar. Die maksimum toelaatbare tyd vir die voltooiing van die program is sewe jaar.
Om in aanmerking te kom vir toelating tot die BSc (Rekenaarwetenskappe)-program word die volgende benodig:
- Nasionale Senior Sertifikaat met endossement vir toelating tot graadstudies met ʼn minimum van 50% vir Afrikaans en 60% vir Wiskunde. Fisiese Wetenskappe sal in jou guns tel, maar is nie verpligtend nie.
- Sertifikaat van vrystelling soos uitgereik deur Universities South Africa (USAf) indien ʼn ander skoolkwalifikasie as NSS behaal is.
- ʼn Hoër sertifikaat in ʼn ooreenstemmende studieveld.
Programkoste vir 2025
Jaar een: Vanaf R59 480 | Jaar twee: Vanaf R59 480 | Jaar drie: Vanaf R77 640
Handboeklyste word na suksesvolle registrasie aan studente gekommunikeer.
- Rekenaar: Intel i7 (of Intel i5 as ʼn minimum) – verkieslik ʼn skootrekenaar
- Bedryfstelsel: Die nuutste weergawe van Windows
- Geheue: Minimum van 8 GB RAM
- Hardeskyf: 500 GB tot 1 TB
- Die sagteware wat gebruik word, sal afgelaai word wanneer die studente arriveer
DOEN NOU AANSOEK OM BSC (REKENAARWETENSKAPPE) TE STUDEER
